Bu yazı tamamiyle gerçektir

Aslında klasik bir şekilde başladı herşey. Okul sonrası önce zincirlikuyuya gidiş sonra metrobüs... Metrobüsteki kral yerime oturma çabası ve başarılı oluş... Bilmem kaç durak var eve varmama her zamanki gibi. Olağandışılık Mecidiyeköyde başlıyor. Tahminen anne ve bir erkek bir kız çocuktan oluşan aile tam önümde fakat bi acayiplik var. Fındıkkurdu bana bakıyor. Bak hala bakıyor. Belki de metrobüste netbook açanı ilk defa görüyor olabilir ama bakma lan artık. Saat şu an 18:01. Nerdeyiz hemen bakıyorum...Edirnekapıdaymışız. Yani yaklaşık 10 dakikadır kız yaklaşık 30 cm önümde bana bakıyor. Ve ben de ısrarlı bi şekilde ona bakmıyorum. Önümde netbookun ekranı hemen üstünde de kızın öne doğru uzatılmış kafası. Hala daha bakmıyorum. Arada dil çıkartıyo galiba şerefsiz. Acaba "Ne bakıyon lan" desem boyundan büyük laf edip beni rezil edebilir mi? Ben bu lafın ağırlığıyla ezilip ağlamaya başlar mıyım metrobüsün ortasında? Yok yok bakmıcam. Korkuyorum ben bu 2000 kuşağından. Annesi de bişi demiyo. Bak hala bakıyo yaa :D