Sezon başında açıkçası bu sene Avrupa Ligi'nde çok başarılı olacağımızı hatta kupayı 10 sene sonra kaldırabileceğimizi düşünüyordum. Futbolculara, teknik kadroya güveniyordum. Tek korkum sağlık ekibimizdi, "Sakınan göze çöp batar" misali girdi götümüze. Forvetsiz kaldık bi anda.
Bu takım bu haliyle çok zor gol atıyor. Daha da kötüsü atınca da hemen yiyor çünkü topu ilerde tutamadığı için baskıyı kıramıyor.
Yaklaşık bi 10 senedir ciddi biçimde takip ediyorum takımımı. Fark yediğimiz maçları net hatırlıyorum. Şöyle bir hatırlamak gerekirse son zamanlarda Kocaeli'den 5, Leverkusen'den 5, Fener'den 4 ve 6, Rize'den 5, Bursa'dan 5, Chelsea'den 5 yemişiz. Bayaa bi yemişiz ama ben bu maçlar da dahil hiç bir maçtan önce "fark yiyeceğiz" korkusunu yaşadığımı hatırlamıyorum. Galiba ilk defa bu korkuyu Atletico maçı öncesi hissediyorum.
İşimiz Arda, Elano, Keita'nın aşırı yüksek performans sergilemesi ihtimaline kaldı. Fakat fark korkusu bu kadar içimde olmasına rağmen yine de deseler 1-0 yenilgiyi kabul eder misin hatta 0-0'ı;
Hayır, kabul etmem. Çünkü bizim için hala daha tek bir ihtimal var.
Unutmayalım ki; Galatasaray'ın adının olduğu her yerde umut vardır. O yüzden;
Dayan ulAn Galatasaray!!!
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder